Dziwka

DZIWKA

... Przydrożny burdel, sofa, a przed nią stalowa rurka, przy

której zamówiona dziewczyna wygina śmiało ciało. Jest

młoda i szczupła. Niestety, o ile jest ładna z buzi,

o tyle figurę ma wychudzoną. Swym wyglądem bardziej

przypomina wieszak na ubranie niż atrakcyjną tancerkę.

Biorąc pod uwagę fakt, że znajdujemy się w miejscu,

gdzie kobiety powinny ociekać seksem, ona jest jedynie

ich kiepską imitacją. Widoczne kości obojczyka, żeber

oraz, o zgrozo, bioder, powoduje w naszym widzu

pewien niesmak. Przyszedł tutaj się odstresować,

popatrzyć na coś ładnego, a zamiast tego dostał

wygłodniałą szkapę, która zamiast w klubie nocnym,

powinna siedzieć w domu przy książkach. Jednak, jak

mężczyzna zaczął się nad tym zastanawiać, doszedł do

wniosku, że do seksu oralnego, to od biedy może się

nadać. Mimo swojej częstej obecności w tych

przybytkach rozpusty, ów mężczyzna generalnie

szanował kobiety. Nie cenił tylko tych, które same nie

szanowały siebie, tymi gardził.

Pewnie dlatego siedzi rozwalony na kanapie, z butelką

"Luksusowej" w dłoni, z której co jakiś czas pociąga.

W drugiej ręce trzyma papierosa, zaciągając się co

chwilę. Poły znoszonego garnituru, rozpięte zwisają po

bokach, odsłaniając kaburę, w której spoczywa srebrny

pistolet. Widok ten jednak nie wprawia tańczącą

w zakłopotanie, ponieważ wszyscy pracownicy klubu,

znają tego człowieka. Wiedzą, że jest funkcjonariuszem

policji. Część z nich podejrzewa nawet, iż ten siwy gość

zajmuje się czymś całkowicie nietypowym. Niestety, oni

nie znają prawdy. Kolejny łyk wódki, normalny i bez

popity. Postronny obserwator, który by go przy tym

obserwował, nie zauważyłby najmniejszego nawet

grymasu niesmaku czy czegoś podobnego.

Jasnowłosy facet, gapiąc się tępo w tancerkę, próbował

jakkolwiek chociaż się podniecić, lecz mimo usilnych

prób, nie udało mu się to. Jego myśli zamiast wokół

kobiety, krążyły gdzieś zupełnie indziej. Swym duchem

bardziej obecny był na miejscu zbrodni, niżeli tu, na

kanapie. Zastanawiał się czy istnieje możliwość, by

druga kobieta była tym, kim z całego serca nie chciał by

była. Nie lubił walczyć z wampirzycami. Mimo tego, że

były „demonami”, nie potrafił wyzbyć się do końca

swych przekonań. W normalnym życiu starał się być

dżentelmenem, co w tym przypadku, bez wątpienia

oznaczałoby jego zgubę.

Nagle w jego mózgu pojawiło się bolesne wspomnienie

utraconej przed laty miłości. Wspomnienie to, wykręcało

z jego serca niewyczerpane pokłady wielkiego uczucia.

Wydawałoby się, że czas zasklepia wszelkie rany. Może

i tak, pozostawia jednak po tym zabiegu ogromne blizny,

które często zmieniają się w paskudne zrosty

rozerwanego mięśnia sercowego. Powodują one, że

możliwości tegoż organu, ulegają gwałtownym

pogorszeniom. Człowiek mimo usilnych prób, nie potrafi

pokochać kogoś innego. Jego pokancerowane, ale

pozrastane serce, nie może we właściwej ilości wypełnić

się miłością. Powstałe zrosty, uniemożliwiają

uszkodzonemu mięśniowi dostatecznie się rozciągnąć.

Serce Tomasza było niemalże całe pozarastane.

Rozległość tych ran, jakie mu w przeszłości zadano,

doprowadziła go na skraj obłędu. Tykający zegar życia,

precyzyjnie odmierzając czas, powoli cerował

uszkodzone serce Tomka. Niestety, samo zacerowanie

powstałych dziur, nie wystarczy do całkowitej naprawy

rozerwanego materiału. Czasomierz tykał, sekundy,

minuty i godziny, zamieniały się w dnie oraz noce.

Z nich powstawały tygodnie i miesiące, a po tych

ostatnich pojawiły się lata. Policjant z uczuciowej

wegetacji, poprzez wybudzenie, przeszedł do stanu

zwyczajnej egzystencji. Jednak nikomu już do tej pory

nie zaufał.

Dlaczego więc pojawiło się to wspomnienie?

Czy tańcząca przed nim dziewczyna przypomniała mu

jego utraconą miłość?

Nie przypuszczam. Wspomnienia mają tę cechę, że

często pojawiają się całkowicie znienacka. Rzadko kiedy

mają jakieś powiązanie, z aktualnie przeżywanym

zdarzeniem. Podobnie było w przypadku Tomasza. Był

pijany i zmęczony. Może tęsknił, a może jakaś niezbyt

dokładnie zabliźniona rana delikatnie się otworzyła,

wpuszczając do obiegu krwi cząsteczki pamięci?

Jednak wspomnienie to było jedynie mgłą. Oparem

pamiętnej szczęśliwości. Nawet postać owej kobiety,

owiana była nutką zapomnienia. Mimo prób

przypomnienia jej sobie, nie potrafił uzyskać wyraźnego

jej obrazu. Jedynie usta widział wystarczająco ostro.

Przywrócona do jawy utracona pamięć, ujawniła pewne

szczegóły ich wspólnego życia. Tomek przypomniał

sobie, utrwalone chwile, które wryły mu się w pamięć.

Czarująca chwila ich pierwszego pocałunku. Podniesiony

do rangi oficerskiej, niesamowity seks. Wiadomo, że

szczegóły uległy zatarciu, jednak pamięć szalejących

hormonów pozostała nienaruszona. Był jeszcze jeden

moment, którego Tomasz chyba nigdy nie zapomni.

Godzina, minuta i sekunda, w której bierze z dłoni

dziewczyny, duży srebrny krzyż. Poczuł wtedy, że bierze

od niej nie byle jaki prezent, że brzemię tegoż daru

spadnie mu na ramiona.

Jednak teraz, jak patrzy na to z perspektywy czasu,

dochodzi do wniosku, iż w tym kawałku srebra, mieszka

nie tylko gorycz i żal, ale także, a może i przede

wszystkim, kwitnie w nim kwiat miłosierdzia bożego.

Kwiat jest piękny, lecz kłuje kolcami.

Jest jednak podobny do Róży.

Jeżeli nauczymy się ją trzymać, można cieszyć się jej

urodą, będąc przy tym całkowicie bezpiecznym.

Tomasz długo uczył się tej sztuki, niejednokrotnie

cierpiąc, bandażując bolesne ukłucia wspomnieniem

utraconej miłości.

Niestety z biegiem lat, zamiast nauczyć się właściwego

chwytu, wolał się uodpornić na ból. Dlatego wyzbył się

wiary, a przedmiot zaczął traktować jak talizman. Na

szczęście mieszkaniec szlachetnego metalu, on nim nie

zapomniał.

– Długo mam tak tańczyć? – Spytała go półnaga

tancerka.

– Możesz rozpiąć mi koszulę i polizać moje sutki –

odpowiedział, łykając ciepły alkohol.

– Chodźmy zatem do pokoju – zaproponowała, gdyż

w takim przypadku, miała okazję zarobić dodatkowe

złotówki.

– Ile bierzesz za prywatną sesję?

– Oral, seks czy seks plus oral?

– Wszystko razem.

– 300.

– Ok, to prowadź – odparł i powoli wstał z sofy.

– Muszę tylko dać znać Krzysztofowi.

– A kto to jest?

– Nowy kierownik ochrony. Wprowadził zasadę, że

wszystkie dziewczyny, które idą z klientem do pokoju,

mają mu o tym mówić.

– Po co?

– Nie wiem – odpowiedziała i spojrzała Tomkowi

w oczy. Coś go uderzyło w jej spojrzeniu, ale był zbyt

pijany, by się w tym szybko zorientować.

Dziewczyna podeszła do wysokiego i muskularnego

mężczyzny i coś wyszeptała do ucha. Tomasz stał

i patrzył w ich kierunku. Bordowa ściana, przed którą stał

brudnoczerwony bar. Podobny był sufit. Z tyłu za nimi,

stały drzwi, które w tej chwili były zamknięte. Tynk na

ścianie był półkoliście rozmazany, jak gdyby ktoś

szpachlując szpachelką, specjalnie tak rozprowadził gips.

Tą samą techniką, zrobiony był również sufit. Całość

dopełniała bordowa wykładzina.

Mężczyzna, do, którego podeszła dziwka, ubrany był

w sportową koszulkę na „na ramkach”, oraz czarne

spodnie od garnituru. Dziwaczne połączenie. Sądząc po

ogromnych ramionach i barkach, ów mężczyzna dużo

trenował na siłowni.

Kiedy upłynęło pięć minut, a dziewczyna nie wracała,

Tomasz nie wytrzymał i podszedł do nich.

– Przepraszam, że przerywam waszą konwersację, ale

mam ochotę przerżnąć tę dziwkę, więc przyjmij, kurwa,

wreszcie do wiadomości, że idziemy do pokoju –

powiedział do wyższego od siebie „goryla”.

On nawet nie zareagował, mrugnął jedynie do

dziewczyny i gestem dłoni nakazał jej iść z klientem.

Po chwili prostytutka otworzyła brązowe, drewniane

drzwi i wepchnęła Tomka do środka. Pomieszczenie,

w którym się znalazł, w myśl idei, do której zostało

powołane, wymalowano czerwoną, kurewską

farbą. Oświetlenie, które zapaliła dziwka, także

emitowało czerwone promienie świetlne.

Pościel leżąca na wodnym łóżku, oczywiście tej samej

barwy, odebrała siwowłosemu, część chęci.

– Za czerwono? – Spytała się go dziewczyna, rozpinając

mu koszulę.

– Odrobinę – odparł, ściągając marynarkę – Zostaw.

Broń sam ściągnę – Rzekł, kiedy chciała zdjąć mu szelki

z pistoletem.

– Połóż gnata przy łóżku – powiedziała dziwka, klękając

przed nim – Aha i rozluźnij się nieco – dokończyła,

zsuwając Tomaszowi w dół spodnie wraz z majtkami. Po

grze wstępnej pchnęła go na materac i wskoczyła na

niego nadziewając się na męski palec.

– Skąd masz tę okropną bliznę? – Spytała podczas

całowania Tomka sutków.

– Pozostałość po rodzicach – odparł.

– Katowali cię za młodu? – Zapytała go.

– Nie gadaj, tylko pracuj na te trzy stówy – rzekł

podkurwiony już tymi pytaniami siwowłosy.

Dziwka zamknęła więc usta, i zaczęła mocno pracować

biodrami, siedząc na nim okrakiem. Tomasz zamknął

oczy. Położył jedynie swoje dłonie na małych piersiach

prostytutki i czekał na nadejście nieuniknionego. Dziwka

poruszała się coraz szybciej.

Leżąc pod nią, mężczyzna zaczął się zastanawiać, po co

właściwie tu z nią przyszedł. Przecież nie ma z tego aktu

żadnej przyjemności. Owszem, będzie miał za kilka

chwil orgazm, ale co z tego, skoro droga dzięki przebyciu

której, go osiągnie, jest pełna błota?

Dotrze do mety ubłocony, śmierdzący i zeszmacony,

a medalu nie otrzyma.

W jakim więc celu bierze udział w tym wyścigu?

Czy rzeczywiście w seksie chodzi tylko i wyłącznie

o zaspokojenie samczych instynktów?

Czy może jest to jego osobista ucieczka od świata istot

żywych?

Nasunęło mu teraz się pytanie, czy przypadkiem nie

nadszedł już czas, skończyć z tym katowaniem siebie?

Czy nie lepiej by zrobił, gdyby znalazł sobie nową Różę?

Nowy kłujący kwiatek, którego musiałby nauczyć się

trzymać.

Nagle otworzył oczy, gdyż poczuł, że skacząca po nim

dziwka osiąga to, co on będzie miał za sekundę.

Jest, nadszedł skurcz, a potem rozkurcz, znowu skurcz

i ponownie rozkurcz. Wyrzucił z siebie to, co miał

w nadmiarze. Wtedy zauważył paznokcie prostytutki,

która dłońmi opierała się o jego piersi. W ułamku

sekundy, wbiła się mu kłami w szyję, przebijając nimi

aortę.

Jak on tego nie lubi. Wkurwia go to. Te ich żałosne

próby naciągnięcia ludzi na kilka kropel krwi. Niestety,

taki już był ten jego świat. W tym bycie każdy morduje

każdego. Jeden gatunek próbuje zjeść inny. Kiepski ten

plan, który opiera się na wyżeraniu siebie nawzajem.

Tomasz rozmyślał sobie, pozwalając wampirzycy pić

z siebie krew.

– Dość! – Krzyknął w pewnym momencie, i całkowicie

zaskoczoną tym zachowaniem dziwkę, odepchnął od

siebie nogą.

Nim zdążyła zrozumieć powagę swojej sytuacji, Tomasz

wykonał fikołka do tyłu, chwycił kaburę w lewą dłoń,

po czym wyciągnął z niej pistolet i wycelował w jej pierś.

– Mnie nie można tak zabić – powiedział – A bliznę na

piersi zawdzięczam swym rodzicom oraz ludziom –

Dokończył i strzelił jej prosto w serce. Po upływie

chwili, przy drzwiach, leżała mała kupka szarego pyłu.

Tomasz ubrał się i już miał wychodzić, kiedy do pokoju

wpadł kierownik i zaatakował go. Potężnymi pazurami

rozdarł mu koszulę na piersi, mocno raniąc Tomasza.

Zaatakowany mężczyzna upadł na podłogę. Demon

skoczył na niego, po czym wbił mu w klatkę, swoje

długie na pięć centymetrów szpony.

– Argh! – Zacharczał siwowłosy, czując ogromny ból

zranionego płuca.

– I co teraz powiesz, glino? – Wysyczał wampir – Wiem,

kim jesteś. Wybrykiem, porażką, niebytem lub co gorsza,

ironią Boga. Na szczęście jestem ja. Nowy i silny.

Władczy i niepokonany demon, który pozbędzie się

ciebie. Miałeś się w ogóle nie urodzić.

Następnie nie przetrwać utylizacji, ale dziwnym

zbiegiem okoliczności dotrwałeś aż do dzisiaj.

– Skąd u was tyle nienawiści? – Zapytał go Tomasz.

– Walczymy z waszym gatunkiem od bardzo dawna.

– Jak się to stało, że mimo nieśmiertelności, żaden

z waszych praojców nie dożył naszych czasów? – Spytał

Tomek.

– Dzięki ludziom, oraz wyrzutkom takim jak ty – odparł

– Ale teraz się wzmocnię, gdyż za chwilę zabiję

największego łowcę! – Krzyknął.

Lecz siwowłosy mu na to nie pozwolił. W tym czasie jak

wampir mówił, on sięgnął do kieszeni marynarki, po

swój talizman. W momencie, w którym demon miał

zadać mu śmiertelny cios, Tomasz chwycił dłońmi jego

głowę, przyciskając wampirowi do skroni srebrne

brzemię.

– Aargh! – Tym razem wrzasnął wampir. Wstał

i spróbował wyrwać się Tomaszowi, lecz ten trzymał go

z całych sił, mocno ściskając mu głowę. W trakcie tej

szamotaniny, gdy poczuł, że kierownik traci siły, zaparł

się nogami o jego tors i jednym szarpnięciem urwał

demonowi głowę.
Bezgłowy trup wampira, upadł na podłogę.

http://www.legimi.com/pl/ebook-crew-patryk-nowodworski,b58333.html

http://www.nexto.pl/ebooki/crew_p85988.xml
http://virtualo.pl/crew/i135363/?q=psychoskok
http://www.empik.com/crew-nowodworski-patryk,p1083598419,ebooki-i-mp3-p
http://woblink.com/e-book,bystry-detektyw-patryk-nowodworski,9134